اقتصاد خاموش جامعه ایرانی در همه صنوف، نمود بیرونی و عینی پیدا کرده. از حوزه مواد غذایی یا بحث درمان، اجاره مسکن که اولویت های اول یک خانوار هستند تا خدمات و کالاهای مربوط به درجه های بعدی اولویت، نظیر نگهداری، تعمیرات، خدمات خودرویی و موارد نظیر آن.
به این ترتیب محصولات بلور چینی درالویت چندم نیاز خانوار قرار می گیرد که با این همه به گفته غلامرضا صفرنژاد، رئیس اتحادیه این صنف تهیه و توزیع کنندگان بلور در تهران، دلیلی بر رکود این بازار نمی شود.
او با اشاره به افزایش نرخ ارز، فشار مضاعفی که از سال ۱۴۰۰ در مورد تغییر نرخ ارز به وجود آمد، عدم واردات کالایی که نیاز همکاران صنفی او بوده، بر این نکته تاکید می کند که هر چیزی که در انحصار باشد زمینه ساز ایجاد خطا خواهد شد.
صفرنژاد که از حامیان تولید داخلی و سرمایه گذاران عرصه اقتصاد دانش بنیان است، به عنوان نماد یک فرد در بحث تولید این واحدها و استارت آپ های فعال، حمایت از تولید داخلی را در عدم واردات معنا نمی کند و می گوید که « این دلیل نمی شود که از رشد جلوگیری کنیم؛ ما تمام قد ایستاده ایم؛ حمایت می کنیم و جلو می رویم اما نمی توانیم از تکنولوژی دنیا عقب بمانیم.»
رئیس اتحادیه صنف تهیه و توزیع کنندگان بلور چینی تهران که از طریق رایزنی در حوزه دانشگاه در ایجاد اشتغال و کارآفرینی برای جوانان داشته، با تاکید بر اینکه نمی توان از داشته های جهانی فاصله گرفت، می گوید: وقتی همه چیز را در انحصار تولید داخلی قرار می دهیم، حق انتخاب را از مصرف کننده می گیریم.
اما ایجاد موانع در راه واردات به معنای حذف کالاهای مورد نظر در بازار نیست؛ صفرنژاد می گوید که این کالاها پیدا می شوند منتها در قالب مسافری، قاچاق، ماشین های شوتی و موارد دیگری نظیر آن.
او در توصیف فضای ایجاد شده و نتایج آن، می افزاید: اینکه جنس ها را به صورت خام ری برند کنند و در بازار به عنوان بار اورجینال بفروشند، عواقبی هم برای مصرف کننده در خصوص کیفیت کالا و یا مغایرت آن با اصل جنس؛ شکایاتی که به اتحادیه آورده می شود، دال بر این مطلب است.
تاکید رئیس اتحادیه صنف تهیه و توزیع کنندگان بلور چینی تهران بر این موضوعی است که ما باید حق انتخاب را به مصرف کننده بدهیم، با ذکر نمونه ای سعی می کند این حق انتخاب مصرف کننده را باز کند: یکی دوست دارد ماشین ایرانی سوار شود اندازه بضاعتش، یکی دوست دارد پایین ترین مدل را انتخاب کند و یکی می خواهد ماشین دیگری با آپشن های متفاوت داشته باشد؛ یکی هم می گوید که بضاعتش را دارد و می خواهد ماشین خارجی بخرد و طبعا بهایش را هم می دهد؛ کمرگی، مالیات، عوارض، نرخ تورم و…
او تصریح می کند که «این حق انتخاب در صنف من گرفته شده و یک فشار مضاعفی به مصرف کننده من رسیده.»
صفرنژاد، می گوید: اگر قرار است وارداتی انجام شود نباید این معنا را بدهد که می خواهیم تولیدات داخلی خود را سرکوب کنیم، ما می خواهیم بازارمان به اندازه نیاز مرتفع شود.
او با اشاره به حساسیت کالای صنف خود که بسته های جهیزه نوعروسان و خانوارها هستند، می گوید: نه اینکه کیفیت محصولات تولیدکننده چینی و کریستال و اوپال، پایین باشد اما باید سر و سامانی داده شده و زنجیره تولیدی برای این ها تعریف شود، برند سازی های لازم برای آن ها انجام بگیرد و واقعیت آن ها برای مخاطب هویدا شده، در کنار آن به مشتری هم حق انتخاب بدهیم؛ چطور ما به مشتریان خودرو این حق انتخاب را می دهیم که از ماشین های خارجی استفاده کنند ولی در بقیه صنوف این اجازه را نمی دهیم؟
از طرف دیگر به گفته رئیس اتحادیه صنف تهیه و توزیع کنندگان بلور چینی تهران، دولت هم می تواند عوارض و گمرکش را بگیرد تا بحث دسترس پذیری هم مرتفع شود نه این که در انحصار کالاها یا اشخاصی با عناوین ته لنجی یا شوتی یا هرچیز دیگری که اسمش را می خواهید بگذارید قرار بگیرد و بعد نشود آمار آن را هم داشته باشید.
