به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی اتاق اصناف تهران، نام این اتحادیه برای خیلی‌ها با چرخِ خیاطی عجین شده اما فعالیت‌های آن فراتر از این حرف‌هاست و نقشی حساس و اثرگذار در صنعت پوشاک؛ این نیاز اولیه هر انسانی دارد که حالا با چالش‌هایی مواجه شده که به اعتقاد رئیس اتحادیه صنف فروشندگان و تعمیرکاران ماشین‌های دوخت و بافت و لوازم مربوطه، از دسته مشاغل سخت و پراسترسی است که از یکسو در جایگاه واقعی خود قرار ندارد و از سوی دیگر با چالش‌های موجود، روز به روز از همه اهداف نظام و شعارهای پیرامون رشد تولید فاصله می‌گیرد.
علیرضا صادقی در توضیح صنف ماشین‌آلات و تجهیزات خط تولید پوشاک، از کالاهای وابسته به واحدهای صنفی خود یاد می‌کند نظیر انواع مختلف کت و شلوار، پیراهن، لباس کار، صنعت خودرو، مبلمان، کیف و کفش و لبه دوزی فرش و موارد دیگری از این دست جزو مجموعه کاری آن‌ها هستند. او به بررسی مشکلات اتحادیه صنف خود می‌پردازد که به اهم آن‌ها اشاره می کنیم؛
جایگاه این اتحادیه را بشناسیم
به گفته رئیس اتحادیه صنف فروشندگان و تعمیرکاران ماشین‌های دوخت و بافت و لوازم مربوطه، واضح است که صنعت پوشاک و نساجی از اولویت‌های نظام است ولی عملا حمایتی که از آن باید، نمی‌شود؛ کمکی که باید کنند تا این صنعت به جایگاه خود برسد.
صادقی می گوید: کار خیلی پر استرس و پرفشار و یکی از مشاغل سخت را دارا هستیم؛ ما بیش از چهارهزار مدل دستگاه و چندین میلیون قطعالت دستگاه داریم و اگر بنا باشد دولت در زمینه واردات و تامین قطعات با ما همکاری نداشته باشد، ما نمی‌توانیم کارمان را درست انجام دهیم و به صنعت پوشاک لطمه وارد می‌شود.
او توضیح می دهد: در صنعت پوشاک، زمانی می‌توانیم متحول شویم که از تکنولوژی روز استفاده کرده و بتوانیم از خدمات و پشتیبانی خوبی برخوردار باشیم که این نیازمند هماهنگی و همکاری ارگان‌های دولتی با اتحادیه مرتبط است و ما امیدواریم بتوانیم با برنامه‌ریزی باعث ارتقاء این صنعت شده و جایگاه این اتحادیه را بشناسانیم.
به خاطر یک قطعه دستگاه و کل تولید می‌خوابد
رئیس اتحادیه صنف فروشندگان و تعمیرکاران ماشین‌های دوخت و بافت و لوازم مربوطه، در ادامه شرح مشکلات و چالش‌های عمده واحدهای صنفی خود، می‌افزاید: سقف واردات و تنگ‌کردن عرصه بر آن، از عمده مسائل ماست؛ چرا برای واردات آنچه مورد نیاز صنعت پوشاک است ما باید چند ماه از پله‌های وزارتخانه بالا و پایین برویم و بیاییم و نامه‌نگاری کنیم و هیچ جواب درستی نگیریم؟
به گفته صادقی: در بحث گمرک، همه‌جای دنیا، ترخیص کالا، نهایتا در عرض چند روز است اما اینجا متاسفانه علی‌رغم ثبت سفارش، جنس باید در گمرک و منتظر ترخیص بماند از آن‌طرف هزینه‌های تحمیل‌شده به تولیدکننده زیاد می‌شود و همه این‌ها با اهداف نظام و شعارهایشان تناقض دارد.
او ادامه می‌دهد که «در بخش قطعات هم همین‌طور؛ در همه‌جای دنیا قطعات در عرض سه یا چهار روز هر قطعه ضروری تامین می‌شود اما اینجا مشکل داریم و علاوه بر تحریم‌های جهانی، محرومیت‌های خودمان را هم داریم؛ وقتی بنا باشد خود گمرک قطعه یا لوازمی را بیست، بیست و پنج روز نگه دارد بخاطر کارشناسی و مسائل دیگر خب این به تولید ضربه زده و تمام این مدت به خاطر قطعه دستگاه خوابیده و این هم ادامه همان تناقض‌ها است.»
چرا ما را در گروه کالایی لوازم خانگی و صوتی، تصویری قرار داده‌اند؟
رئیس اتحادیه صنف فروشندگان و تعمیرکاران ماشین‌های دوخت و بافت و لوازم مربوطه، در نهایت به یک چالش دیگر اشاره می‌کند که برای اتحادیه این صنف دردسرساز شده؛ او می گوید: «با توجه به اینکه برخی از مسئولین ما شناخت کافی نسبت به ماشین‌آلات و تجهیزات خط تولید پوشاک ندارند، چند ماهی است که ما متوجه شده‌ایم، گروه کالایی ماشین‌آلات و تجهیزات خط تولید پوشاک و خط توسعه صنعتی را در گروه کالایی لوازم خانگی و صوتی، تصویری قرار داده‌اند.
صادقی، می‌گوید که هیچ جای دنیا چنین چیزی واقعا سابقه ندارد! به گفته او، اصولا در شان این صنعت و این صنف نیست که در یک گروه کالایی باشند؛ ماشین‌آلات دوخت تنوع خیلی زیادی داشته و تجهیزات آن به لحاظ ارزشی برای خود دولت هم جایگاه خیلی بالاتری دارد به همین جهت با توجه به اشتغال‌زایی گسترده‌ای که داشته و نیز با توجه به اینکه اولین نیاز بشر محسوب می‌شود، این ماشین‌آلات سهم زیادی در صنعت نساجی و پوشاک دارا بوده و از این لحاظ باید به جایگاه واقعی خود برسد.
