اکبر پازوکی، رئیس اتحادیه صنف لوازم خانگیِ تهران در خصوص موانع و چاش هایی که سراهای ایرانی برای واحدهای صنفی لوازم خانگی به وجود آورده است، گفته است که «ما واحدهای صنفی و اعضای اتحادیه صنف لوازم خانگی بین خود رقابت داریم؛ همین الان در سه راه امین حضورِ تهران، ۸۰۰ واحد صنفی داریم؛ این یعنی ۸۰۰ فروشگاه کنار هم روزی می خورند و کسی از دست همسایه خود ناراحت نیست.»
او با طرح این پرسش که «چرا ما از سرای ایرانی ناراحتیم»، افزوده است: از ماهیت و شکل گیری سراهای ایرانی ناراحت نیستیم؛ ایرادی ندارد که شکل گرفته باشند اما آیا بانک ها به ما هم پول می دهند؟ چطور من نمی توانم با کمک وام های کلان و تبلیغات گسترده و انواع و اقسام حمایت ها به فروش قسطی دست بزنم؟»
به گفته رئیس اتحادیه صنف لوازم خانگیِ تهران تا قبل از سال ۹۶ خود تولیدکننده به ما ۶ ماهه و ۷ ماهه جنس می فروخت؛ امروز بانک بالای ۳۰ درصد سود می گیرد و مشخص نیست چرا کسی به این موضوع، توجه نمی کند!
پازوکی این وضعیت سراهای ایرانی را با واحدهای صنفی خود مقایسه کرده و ادامه داده است که «برای تخلفات جزئیِ کاسبان ما داستان درست می کنند و با دوربین به مغازه های آن ها می روند در حالی که هیچ نظارتی بر سراهای ۲۰ هکتاری ایرانی با انواع و اقسام رانت ها و کمک هزینه ها وجود ندارد آن هم در نظام جمهوری اسلامی.»
رئیس اتحادیه صنف لوازم خانگیِ تهران، اظهار تاسف کرده است از اینکه «به یک طریقی راه خود را گم کرده ایم؛ می خواهم بگویم دولت اگر می خواهد نظارت کند، این نظارت تنها بر کاسبان واحدهای صنفی ما در فضاهای بیست متری نیست.»
