درواقع دیگر برای مشتری تفاوتی ندارد لباسش را چند خریده؛ خودش در ماشین می‌اندازد و می‌شوید و البته اطلاعات لازم را هم نداشته و لباسش را هم خراب می‌کند اما به‌دلیل نداشتن هزینه کافی برای انجام امورات خشکشویی و لباسشویی و حذف آن از سبد خدمات مورد نیاز خانوار، مراجعه نمی‌کند.
این مواقع از سال ذاتا فصل رونق کاری صنف خشکشویی و لباسشویی محسوب نمی‌شود، بالارفتن قیمت مواد اولیه و سایر هزینه‌های مرتبط با این صنف را هم درنظر بگیرید که در بالارفتن قیمت ارائه خدمات به مشتری تاثیر ویژه‌ای داشته؛ امری که سبب شده مراجعه به این واحدهای صنفی در میان خانوارهای ایرانی به‌تدریج کم و کمتر شده و تا مرز حذف‌شدن هم پیش برود.
جواد وثوقی، رئیس اتحادیه صنف خشکشویی و لباسشویی، با تاکید بر اینکه رونق واحدهای صنفی آن‌ها خیلی پایین است، به گران‌بودن مواد اولیه و استیصالی که برای تهیه آن‌ها در میان همکاران او به‌وجود آمده اشاره می‌کند با ذکر این نمونه که «در حال حاضر، پرکلرواتیلن بشکه‌ای ۴۰ تا ۵۰ میلیون تومان تمام می‌شود و تازه آن را هم هر واردکننده‌ای وارد نمی‌کند.»
بنا به‌گفته او اینجا یعنی در کشور ما هیچ‌کدام از مواد اولیه تولید نشده و همگی وارد می‌شوند. همین دشواری‌های تهیه مواد اولیه سبب‌شده حتی در شروع فصل اصلی کاری واحدهای صنفی، برای شستن کت‌وشلوار و لباس‌های زخیم و غیره به این دلیل که برای شستشو نیاز به پرکلرواتیلن دارد، دست لباسشویی و خشکشویی بسته باشد به این معنا که درصورت وجود مشتری هم، آن‌ها نمی‌توانند کارش را راه بیاندازند و به‌گفته رئیس اتحادیه این صنف مگر تعداد افرادی که مقداری از این مواد از قبل داشته باشند، بتوانند کار مشتری را قبول کنند.
رئیس اتحادیه صنف خشکشویی و لباسشویی از زبان واحدهای صنفی و همکارانش توضیح می‌دهد که هربار آن‌ها برای خرید مراجعه می‌کنند به‌خاطر بالارفتن دلار با سیر صعودی قیمت‌ها مواجه می‌شوند و به این ترتیب کسب و کار واحدهای صنفی خشکویی و لباسشویی بنا به تاکید وثوقی، کساد و عمدتا بی‌رونق است.
موضوع بعدی مورد اشاره رئیس اتحادیه صنف خشکشویی و لباسشویی، مالیات بالای این واحدهای صنفی است و هنوز مشخص نیست امسال قرار است روی چنددرصد بسته شود با این‌همه ظن این می‌رود که در رقم قابل توجهی بالاتر برود.
مساله آب و برق و قبض واحدهای صنفی خشکشویی و لباسشویی که در حال حاضر به‌صورت تجاری محاسبه می‌شود یک دیگر از مشکلاتی است که رئیس اتحادیه این صنف به آن اشاره می‌کند؛ آن‌چه پیش از این به‌صورت خدماتی محاسبه می‌شده.
سوای این تجاری‌بودن به‌گفته وثوقی، هزینه آب و برق واحدهای صنفی به‌صورت تصاعدی بالا می‌رود؛ هزینه‌ای که به‌صورت عادی باید ماهانه چیزی حدود ۷۰۰ هزار تومان می‌بود الان نزدیک ۴ میلیون و دویست هزار تومان حساب می‌شود.
از طرفی کمبود کارگر در این صنف بیداد می‌کند؛ رئیس اتحادیه صنف خشکشویی و لباسشویی دلیل این کمبود را سختی کار و درآمد ناچیزش می‌داند.
چشم‌انداز او از آینده این شغل این است که به مرور زمان، روز به روز از تعداد واحدهای صنفی اتحادیه خشکشویی و لباسشویی کاسته و صنف به مرور زمان به‌کلی جمع شود.
به‌گفته وثوقی: خود مردم تا آنجا که بتوانند در خانه کارهایشان را انجام می‌دهند و تنها درمواردی که گمان می‌کنند ماشین‌لباسشویی‌شان ممکن است خراب شود به ما می‌دهند؛ در واقع دیگر برای مشتری تفاوتی ندارد لباسش را چند خریده؛ خودش در ماشین می‌اندازد و می‌شوید و البته اطلاعات لازم را هم نداشته و لباسش را هم خراب می‌کند اما به همان دلیل نداشتن هزینه کافی برای انجام امورات خشکشویی و لباسشویی و حذف آن از سبد خدمات مورد نیاز خانوار به واحدهای صنفی مربوطه مراجعه نمی‌کند.
