بالا بودن ضرایب مالیاتی چه آسیب‌هایی را متوجه صنف درودگران و مبلسازان کرده است؟
این آسیب ها ابعاد مختلفی دارد که به طور کلی می توان به چند محور آن را تقسیم بندی کرد. در وهله اول می توان به کاهش رقابت‌پذیری، اشاره کرد با این توضیح که بالارفتن ضرایب مالیاتی باعث افزایش قیمت تمام‌شده محصولات و از دست رفتن قدرت رقابت با محصولات وارداتی یا شبه‌صنعتی می‌شود.
کاهش سرمایه‌گذاری و توسعه هم از آسیب های جدی بالا بودن ضرایب مالیاتی به حساب می آید چراکه تولیدکنندگان به دلیل هزینه‌های سنگین مالیاتی، تمایل کمتری به سرمایه‌گذاری و گسترش کسب‌و‌کارشان پیدا کرده اند و این با شعار امسال خیلی تعارض دارد که به طور هوشمندانه سرمایه گذاری برای تولید نامگذاری شده است.
یکی دیگر از آسیب های ضرایب مالیاتی غیر منطقی برای صنف درودگران و مبلسازان، افزایش فعالیت‌های غیررسمی است به این معنا که فشار مالیاتی بالا انگیزه را برای فعالیت های رسمی در بازار غیررسمی یا کم‌اظهاری درآمد افزایش می‌دهد.
به این ترتیب همه این آسیب های ناشی از بالا بودن ضرایب مالیاتی منجرِ به خطر افتادن اشتغال و کارآفرینی می شوند که با کاهش سودآوری، عدم توانایی پرداخت حقوق و متوقف شدن جذب نیرو می شود.
در حال حاضر، هر تولیدکننده باید چند درصد از درآمد خود را به دولت پرداخت کند و در عین حال مجاز به اعمال چند درصد سود بر قیمت تمام شده تولید است؟
درصد مالیات بر درآمد بسته به گروه‌بندی مودیان و ضرایب مالیاتی اتحادیه، بین ۱۰ تا ۲۵ درصد درآمد مشمول مالیات متغیر است. اتحادیه نیز طبق نظرات و مصوبات دستگاه های نظارتی و کنترل بازار اغلب سود مجاز ۱۵ درصد بر قیمت تمام‌شده را پیشنهاد می‌دهند اما برخی هزینه‌های سربار سهم بیشتری دارند و البته خواب اقتصادی کالاهای مبلمان و دکوراسیون و مصنوعات چوبی بالاست و به خصوص در سال های گذشته رونق و تجارت و خرید و فروش کالاهای مبلمان به خاطر مشکلات اقتصادی و کاهش قدرت اقتصادی شهروندان کاهش یافته است و این میزان سود برای کالاهایی که رونق خرید و فروش آن ها فعلا کاهش یافته باید بازنگری شود.
اتحادیه برای تفهیمِ ضرورت پایین آوردن ضرایب مالیاتی به مسئولان دست به انجام چه فعالیت‌هایی زده و در این راستا مسئولان موظف به انجام چه کارهایی هستند؟
از جمله اقدامات اتحادیه که در راستای ارائه خدمات به اعضای صنف انجام داده است می توان به برگزاری مستمر جلسات با سازمان امور مالیاتی و ارائه آمار واقعیِ حاشیه سود و مشکلات نقدینگی صنف و برپایی چندین میز خدمات مالیاتی با حضور مدیران کل و مدیران ارشد مالیاتی شرق و جنوب تهران اشاره کرد که بیشترین دغدغه های اعضای صنف در این دو اداره کل است.
نامه‌نگاری با وزارت اقتصاد و کمیسیون های تخصصی مجلس جهت کاهش ضرایب مالیاتی در دریافت مشوق های مالیاتی بخش هایی از اعضای صنف که کارهای صنایع دستی چوبی دارند، از دیگر فعالیت های اتحادیه در این راستا بوده؛ اتحادیه اکنون در حال رایزنی با مجلس شورای اسلامی است.
تهیه گزارش‌های حمایتی فنی و میدانی نیز برای اثبات ضرورت کاهش ضرایب بوده است. اتحادیه همچنین درخواست بازنگری ضرایب بر اساس شرایط روز بازار و واقعیات هزینه‌ای صنف از شخص رئیس کل سازمان امور مالیاتی کشور در نشست های هم اندیشی تخصصی جهت تسهیل سیاست‌های مالیاتی حمایتی برای بنگاه‌های خرد و متوسط و به ویژه صنوف تولیدی و کارآفرین را مطرح کرده است.
قیمت بالای مواد اولیه در صنف شما به عنوان یکی از موانع تولید از کجا نشات می‌گیرد؟ نقش نوسانات ارزی و عدم نظارت بر تامین مواد اولیه توسط تولیدکنندگان، استفاده از رانت در واردات مواد اولیه و ایجاد انحصار در این زمینه هر کدام به چه میزان در این افزایش قیمت ها و کمبودها موثرند؟
موانع و دلایل افزایش قیمت مواد اولیه در صنف درودگری و مبلسازان به نوسانات ارزی، عدم نظارت صحیح بر زنجیره تأمین و فعالیت واسطه‌ها و انحصار برمی گردد.
در ارتباط با نوسانات ارزی باید گفت که حدود ۶۰–۷۰ درصد افزایش قیمت مربوط به بالا رفتن نرخ ارز است چون اکثر مواد اولیه (مانند یراق‌آلات، پارچه رومبلی، چسب و…) وارداتی یا وابسته به محصولات پتروشیمی و ارزی هستند.
عدم نظارت صحیح بر زنجیره تأمین و فعالیت واسطه‌ها هم منجر به کمبود و گرانی بی‌منطق مواد اولیه شده است؛ چیزی حدود۲۰ تا ۲۵ درصد تاثیر و باید اختیارات نظارتی اتحادیه ها در این حوزه افزایش یابد.
در بحث انحصار هم باید گفت که برخی گروه‌های خاص از امتیاز واردات استفاده کرده و بازار را در انحصار دارند که باید نقش اتحادیه ها و اتاق های اصناف در نظارت و کنترل این موارد افزایش یابد.
با شرح زیرساخت‌های صادراتی صنف خود، توضیح دهید که چه زمینه‌هایی باید فراهم شود تا بتوان از پتانسیل‌های این صنف علاوه بر رشد تولید و افزایش سرمایه در توسعه صادرات هم بهره برد؟
پیشنهاد می شود کلیات و زیرساخت‌های صادراتی و الزامات توسعه صادرات صنف درودگران و مبلسازان، مورد توجه جدی و ویژه قرار بگیرد.
متاسفانه در حال حاضر، زیرساخت بسته‌بندی حرفه‌ای، لجستیک مناسب و حضور در نمایشگاه‌های خارجی ضعیف است. بازارهای هدف منطقه‌ای(عراق، افغانستان، آسیای میانه) به خوبی پوشش داده نشده‌اند و نمایشگاه های فعلی هم با کمترین هماهنگی فنی و اجرایی و سیاستگذاری با اتحادیه های صنفی برگزار می شود و این خود یک آسیب بزرگ به اقتصاد صادرات محور این صنف است پس نیاز است تا برنامه‌ریزی برای شرکت فعال در نمایشگاه‌های خارجی، بازاریابی دیجیتال و عقد قراردادهای صادراتی بازرگانان خارجی صادرات را حمایت بیشتری کرد.
یکی از مهم ترین الزامات و زمینه‌های توسعه، استانداردسازی محصول به معنای ارتقاء کیفیت و رعایت استانداردهای بین‌المللی صادراتی است که اتحادیه در حال تدوین شاخص ها و استانداردهای حرفه ای جامعی برای تحقق این امر است.
طراحی و نوآوری به معنای تنوع محصولات با طراحی روز و تقویت برندینگ منطبق با سلیقه روز بازارهای هدف جهانی از دیگر زیرساخت های قابل توجه است. ضمن اینکه باید به مبحث زیرساخت‌های گمرکی و حمل‌ونقل و در این میان به لزوم تسهیل فرآیندهای صادراتی، بسته‌بندی صادراتی و حمل مستقیم به بازار هدف، توجه ویژه داشت.
و در نهایت، نکته مهمِ حمایت‌های دولتی یعنی نیاز به اعطای تسهیلات ارزی و ضمانت‌نامه‌های اعتباری صادراتی و سایر مشوق های صادراتی برای تولیدکنندگان مبل مطرح می شود.
