رئیس اتحادیه صنف فروشندگان ماشین آلات کشاورزی، صنعتی، ساختمانی و لوازم یدکی کشاورزی، می گوید: در حال حاضر راهکارها و پیشنهادات روسای اتحادیه ها و اتاق اصناف تهران عملیاتی نمی شود؛ گوش شنوایی وجود ندارد و به هر نظری که ما می دهیم، اهمیت نمی دهند!
به گفته مهدی آذرنیا: مشکل اصلی ما دولتمردانی هستند که در سِمت و جایگاه های متنوع به نظرات ما به عنوان روسای اتحادیه که اکثریت جامعه را کسبه و واحدهای صنفی ما تشکیل می دهند، اهمیتی نداده و حاضر به پاسخگویی نیستند.
او ضمن اشاره به مشکلات واحدهای صنفی خود در زمینه مالیات، بحث قیمت گذاری و تخصیص ارز، می افزاید که «در حال حاضر کسبه از آسیب پذیرترین اقشار جامعه هستند. پیش از این فعال بودند و درآمدی داشتند و در الان این درآمد را یا به اجاره بها می دهند یا صرف مالیات و غیره می کنند؛ برای نمونه واحدی که سال گذشته ۳۰ میلیون تومان اجاره داده شده، امسال دو برابر هم نه که ۷۰ میلیون شده.»
هیچ جای دنیا بازار منطقه ۱۲ را ندارد/ اتاق اصناف ایران، تهران را فراموش کرده
رئیس اتحادیه صنف فروشندگان ماشین آلات کشاورزی، صنعتی، ساختمانی و لوازم یدکی کشاورزیِ تهران با وام گیری از تجربه سفر به کشورهای پیشرفته در زمینه اقتصاد بازار، به داشته های کشورمان برگشته و می گوید: کشورهای متعدد حتی اروپا و آمریکا هیچ کدام بازاری مثل بازار منطقه ۱۲ را ندارند که شامل خیابان سعدی، لاله زار، ملت، بازار بزرگ تهران و … است؛ یعنی هیچ تجمعی با این قدرت در دنیا نداریم.
آذرنیا توضیح می دهد که «در دنیا تجمعات صنفی وجود دارند اما تکه تکه یا در خود کانادا و آمریکا هم کمپانی های بزرگ حضور دارند؛ حالا که ما به این حد رسیده ایم که این تجمع بزرگ صنفی را آن هم در تهران داریم، متاسفانه اتاق اصناف ایران آن را به هم زده و انتقاد من این است که تهران را فراموش کرده اند.»
او نمونه فعالیت خود را شاهد مثال آورده و ادامه می دهد که « من در بخش کشاورزی فعالیت می کنم؛ تهران که کشاورزی ندارد اما تمام تولیدکنندگان بزرگ کشور همه از تهران خط می گیرند و آدم می ماند که چطور بها . ارزش تهران را از آن سبقه قدیمی که درجه یک و شماره اول بوده تا این حد پایین آورده اند و چه سیاستی در این کار است؟»
آینده تاریکی برای اصناف می بینم/ جلوی افراد سودجو را بگیرید
رئیس اتحادیه صنف فروشندگان ماشین آلات کشاورزی، صنعتی تهران آینده خیلی تاریکی را برای اصناف متصور شده به این دلیل که به گفته او کسبه در حال نابودشدن هستند.
آذرنیا، اینطور ادامه می دهد که «طرف در خانه اش نشسته، شبکه مجازی را روبرویش گذاشته و تقلبیِ کالایی اصلی من را با جستجو پیدا کرده، برچسب می زند در همان خانه اش می فروشد که دردسر هایش به اتحادیه های کشیده می شود و خود فروشنده جنس تقلبی که این کار را در خانه اش انجام داده هیچ مسئولیتی نپذیرفته و هیچ نیروی برخوردکننده یا بازدارنده ای در این خصوص وجود ندارد.»
او با ذکر نمونه هایی از این دست، می گوید: یک مورد داریم در تهرانسر که بازرس اتحادیه رفته و طرف گفته هر کاری دوست دارید بکنید؛ این چالش شده و نمی دانیم چه کنیم.
به گفته آذرنیا، باید راهکاری اندیشیده شود که تا بتوان جلوی افراد سودجو را گرفت؛ اقتصاد ما هم از درون و هم از بیرون ضربه می خورد؛ بیرون از نظر تحریم ها و نبود ارز کافی برای واردات تحت فشار است و تولیدکننده ایرانی هم هرچه تولید می کند به چند برابر می فروشد و مصرف کننده هم خیلی در سختی قرار می گیرد.
یک خانواده متوسط یک شب در ماه هم نمی تواند پیتزا بخورد!/ تنها دو درصد جامعه در رفاه هستند
رئیس اتحادیه صنف فروشندگان ماشین آلات کشاورزی، صنعتی تهران با اشاره به در مضیقه قرار گرفتن مصرف کننده، می گوید معیشت مردم در وضعیت بحرانی قرار گرفته؛ یک خانواده متوسط یک شب در ماه هم نمی تواند پیتزا بخورد!
آذرنیا، می گوید: کار من به کنار اما باید یک جا همه یکدست شویم و شما جامعه را ببینید هیچکس لبخند به صورتش ندارد به این دلیل که به مردم فشار می آید از من رئیس اتحادیه تا چرخی خیابان سعدی.
به گفته او: فاصله طبقاتی هر روز زیاد می شود و این طور که ما می بینیم، در کل ایران شاید تنها دو درصد در رفاه زندگی می کند و ۹۸درصد با چالش مواجه اند.
او ادامه می دهد که «من نزدیک به ۴۰ پرسنل دارم و هر ماه که می خواهم حقوق بدهم خجالت می کشم؛ با پاداش و اضافه کار هم زندگی شان نمی گذرد. چطور می تواند یک کارمند که از ماهی ۲۰ میلیون حقوق می گیرد ماهی ۱۵ میلیون را اجاره منزل بدهد؟»
اتحادیه ها با هم متحد شوند
به این ترتیب و بنا به اظهارات آذرنیا: به بحران می خوریم؛ کارمندها ادامه نمی دهند؛ کارگرها کار نمی کنند؛ اتباع خارجی بدون مجوز و غیر قانونی هم که در همه صنوف سر کشیده و قدرت گرفته اند و کسی را توان مقابله با آن ها نیست.
رئیس اتحادیه صنف فروشندگان ماشین آلات کشاورزی، صنعتی، ساختمانی و لوازم یدکی کشاورزیِ تهران، در مواجهه با این معضلات، می گوید که «باید در این چالش ها ریز شویم وگرنه با صحبت محض مساله حل نمی شود؛ باید انقلابی در درست کردن کار در ایران به وقوع بپیوندد؛ ۱۳۵رئیس اتحادیه و حدود ۴۰۰ هزار واحد صنفی در تهران وجود دارد و یک ایران را کنترل می کنند؛ این ها باید در کنار هم باشند تا قدرتشان موثر باشد.»
آذرنیا در نهایت بار دیگر به این نکته اشاره می کند که «تهرانی ها چه گناهی کرده اند که هزینه هایشان بالاست و درآمدشان مثل شهرستان است؟ قدیم این طور نبود و جامعه حرکت می کرد و چرخ زندگی می چرخید.»
او می گوید: تهرانی ها با رونق کسب و کار می توانند به کشور درآمد، تزریق کنند اما نه وقتی که سر چشمه را می بنند؛ تهران را دارند کور می کنند تا به شهرستان هایی برسند که در آینده ای نزدیک با بحران مواجه می شوند و این دید تاریک من نسبت به صنف و اصناف است.
