پایگاه اطلاع‌رسانی اتاق اصناف تهران؛ بالا رفتن قیمت‌ها و مشکلات دیگری نظیر مالیات و گمرک، فعالیت بسیاری از اصناف را تحت تاثیر قرار داده. از یک طرف قدرت خرید مردم پایین آمده و کالاها و خدمات مربوط به اصناف، رفتهرفته از زندگی شهروندان حذف شده و از طرف دیگر صاحبان اصناف و کارکنان و همه افراد مرتبط با آن در حالت رکود، ورشکستگی خود را به نظاره نشسته‌اند! اتحادیه صنف فروشندگان چرم و لوازم کفش هم از این قسم است و البته با توجه به اینکه کیف و کفش چرم جزو ملزومات حیاتی زندگی و نیازهای اولیه محسوب نمی‌شد شاید راحت‌تر از سایر اقلام حذف شده و نه تنها این صنعت اصیل در ایران را با چالش جدی مواجه کرده که کشور را با اینکه پیش از این خود تولیدکننده بود به وابستگی و مصرف‌کنندگی کشانده است.
سعید حیاتی، رئیس اتحادیه صنف فروشندگان چرم و لوازم کفش تهران در گفت وگو با پایگاه اطلاع‌رسانی اتاق اصناف تهران با نگاهی به چالش‌های پیش روی صنف خود، نسبت به این وابستگی هشدار داده و گوشزد کرده که قرارمان بر نابودی تولید، هویت و اصالت یک صنف نبود!
برای اینکه گوشت کیلویی یک میلیون شده!
رئیس اتحادیه صنف فروشندگان چرم و لوازم کفش تهران به شرایط آزاردهنده حاکم بر صنف خود اشاره می‌کند و می‌گوید: مالیات کمر همه را شکانده؛ مواد اولیه و مواد کمرگی هم همین‌طور. رکود بازار و گرانی چرم را هم اضافه کنید و با این قیمت چه‌کسی به سمت خرید اجناس چرم می‌رود؟
اما چرا چرم تا این حد گران شده؟ حیاتی در یک جمله ساده اما پر محتوا پاسخ می‌دهد: برای اینکه گوشت کیلویی یک میلیون شده! و ادامه می‌دهد: کشتار کم شده، چرم هم کم شده و از آن‌طرف هم کفاش برای کار کردن، نقدینگی و سرمایه‌ی در گردش ندارد و چرم خود را به ترکیه می‌فرستد و دیگر آن را کفش نمی‌کند؛ آن‌ها هم چرم را تبدیل به کیف و کفش می‌کنند و دوباره به چند برابر قیمت به ایران می‌فروشند.
ما باید به فکر تولید باشیم یا استرس مالیات داشته باشیم!
حیاتی توضیح می‌دهد: پیش از این ماهی یک بار کمیسیون مالیاتی می‌رفتیم و حالا ماهی چندبار می‌رویم؛ قبلا یک نوبت در روز بود و حالا بیش از یک نوبت شده. ضرایب مالیاتی صنف بالا و ضرایب سودمان پایین است. در حال حاضر ما سودمان ۲ درصد است و چطور ۱۰ درصد مالیات بدهیم و این نکته که مالیات را باید از سود بگیرند نه از فروش!
کسی نیست به داد صنف ما برسد!
از طرف دیگر او ادامه می‌دهد که «ما باید از دستگاه پوز پرینت بگیریم و به سازمان مالیاتی برویم تا ریز خریدها و خرج کردنهای خود را اعلام و اثبات کنیم. آیا ما باید به فکر تولید باشیم یا استرس مالیات داشته باشیم و کسی نیست پیگیری کند و به داد صنف ما برسد!»
رئیس اتحادیه صنف فروشندگان چرم و لوازم کفش تهران معتقد است که «باید همه اتحادیه ها امسال روی این مالیات‌ها اعتراض کنند و اگر قرار است دستگاه پوزها را هم اعلام کنند مشکلات زیادی از جمله اجناس مرجوعی پیش می‌آید. در حال حاضر در تائید چک صیادی مشکل وجود دارد و دوندگیهایش برای عدم ثبتها برای ما میماند، دولت خودش را راحت کرده و ما به دردسر افتادیم. چک صیاد را لازم داریم و می خواهیم با آن جنس بخریم!»
این دستگاه‌های پوز اوضاع را بدتر می‌کنند
بحث بعدی، تعرفه‌های کمرگی هستند. حیاتی می‌گوید: پیش از این، چک ارزی را برای ثبت سفارش ۲۴ ساعته و حالا یک هفته تا ۱۰ روز میزنند. الان بانک ملی کد تخفیف ارز را برای برخی گروه‌های کالایی، ۱۰۸ روز طول می‌دهد؛ این مدت طولانی باعث می‌شود فصل جنس بگذرد؛ همه جوره کسب وکار ما را قفل کردهاند و الان این دستگاه پوز را هم می خواهند بیاورند و بدتر هم می شود.
ارسال به عراق و افغانستان که فایده‌ای ندارد!
به گفته او: اگر می خواهیم صادرات داشته باشیم قیمت تمام شده اولین چیزی است که از ما می‌خواهند وقتی ثبات قیمت نیست چطور این کار را انجام دهیم!
حیاتی ادامه می‌دهد: ما که نباید به سمت خام فروشی برویم! اگر بخواهیم صادرات خوبی داشته باشیم باید به کشورهای اروپایی صادرات داشته باشیم. ارسال به کشورهای عراق و افغانستان که ارزان می خرند و همان خام فروشی می شود!
به عقیده رئیس اتحادیه صنف فروشندگان چرم و لوازم کفش تهران در حال حاضر، دولت باید هم در سرمایه در گردش و هم در بحث مالیات به صنف کمک کند؛ ما می‌توانیم صادرات خوبی به کشورهای اروپایی داشته باشیم و صادرات عراق و افغانستان زیاد جالب نیست؛ بنابراین باید سرمایه در گردش داشته باشیم، رونق اقتصادی داشته باشیم. مالیاتمان تعدیل شود و اینها امکاناتی ایجاد کنند تا بتوانیم اشتغالزایی کنیم و کار رونق بگیرد.
تولیدکننده‌ها زیرزمینی شده‌اند
اما به گفته حیاتی، با این وضع اکثر تولیدی‌ها تعطیل شده یا زیرزمینی کار می‌کنند، یا نیروهایشان را تعدیل کرده و کارش را گسترش نداده و ضعیف می شوند.
او بار دیگر به عدم ثبات قیمت اشاره می‌کند و اینکه تولید محدود و ضعیف شده و همه به سمت خام فروشی می روند. تولیدکننده به ترکیه می‌فروشد و کارگر بیکار می‌شود و چند صنف دیگر هم تحت تاثیر قرار می گیرند.
