به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی اتاق اصناف تهران جملات بالا از زبان رئیس اتحادیه ای است که صنف خود را در خطر نابودی می‌بیند. نه اتحادیه ای که گوشه مهمی از تولید یک کشور را. صنف پیراهن‌دوزان و پیراهن‌فروشان روزهای سختی را می‌گذرانند و همین روزها شمار بالایی از اعضای آن‌ها را می‌توان در چهارراه استانبول پیدا کرد. آن‌ها از سر ناچاری واحدهای تولیدی خود را تعطیل کرده و به مشاغل کاذب روی آورده‌اند. در کنار این حجم بالای گرانی، مالیات بر ارزش افزوده هم یکی از اتفاقات غیرمنطقی و خارج از قاعده‌ایست که این روزها همه اصناف را درگیر و برای آن‌ها مشکلات عدیده‌ای ایجاد کرده.
رئیس اتحادیه صنف پیراهن‌دوزان و پیراهن‌فروشان برای باز کردن جنبه‌هایی از این سیر تعجب‌آور از مالیات ۹ درصدی تولید پشم به نخ شروع می‌کند، به ۹ درصد بعدی در بخشی که نخ رنگ می‌شود، می‌رسد و ۹ درصد بعدی در تبدیل به پارچه است و ۳ درصد هم تا زمانی که میخواهد به تولیدکننده برسد، اخذ می‌شود و تا زمانی‌که بخواهد به دست مصرف‌کننده و دانه فروش و خرده‌فروش برسد، ۹ بار و چیزی بیشتر از ۵۰ درصد این مالیات کم می‌شود و به این ترتیب، قیمت‌ها تا به مصرف‌کننده برسند، بالا رفته و گران تر می‌شوند و مردم هم نمی‌توانند این اجناس را خریداری کنند.
این در حالیست که به گفته مجید قاسمی، مالیات بر ارزش افزوده باید از آخرین مرحله یعنی از خرده‌فروش اخذ شود؛ برای نمونه شما به رستوران رفته و غذایی را میل می‌کنید، مالیات بر ارزش افزوده از روی صورتحساب شما از صاحب رستوران اخذ می‌شود اما در برخی دیگر از اصناف موضوع برعکس است.
به گفته قاسمی، یک زمانی کارگروه مواد اولیه پوشاک وجود داشت که از طریق آن قیمت‌ها شکسته می شد؛ در حال حاضر قیمت تمام‌شده یک پیراهن زیر ۳۰۰ تومان نیست؛ پیراهن درجه یک به دلیل گرانی مواد اولیه حدود ۵۰۰ تا ۶۰۰ هزار تومان فاکتور می‌شود و در چنین شرایطی است که پیراهن‌هایی با قیمت‌های حدود ۸۰ تا ۹۰ هزار تومان از پاکستان به صورت قاچاق وارد شده و دست به دست میان مردم می‌چرخد و اتفاقا به دلیل گران بودن همان مواد اولیه از پارچه و سلفون و غیره گرفته تا عدم توانایی برای تولیدات داخلی و در نتیجه بالا رفتن قیمت پیراهن که اشاره شد، استقبال مردم هم از همین اجناس قاچاق بیشتر می‌شود.
در چهار راه استانبول
رئیس اتحادیه صنف پیراهن‌دوزان و پیراهن‌فروشان تهران، ضمن انتقاد از عملکرد شرکت‌های پارچه که به گفته او «پوست همه را کنده اند» به وضعیت نابسامان اعضای صنف اشاره می‌کند و می‌گوید که در حال حاضر همه به دلالی روی آورده و مغازه‌ها را بسته‌اند. به گفته او ۹۰ درصد پیک‌موتوری‌ها، برش‌کار و عضو اتحادیه صنف پیراهن‌دوزان بوده‌اند و به دلیل مشکلاتی نظیر مالیات و ارزش افزوده و گرانی مواد اولیه مجبور شده‌اند واحد تولیدی خود را تعطیل کرده و پیک موتوری شوند یا به مشاغل کاذب دیگر روی بیاورند و حالا با این حجم توانایی برای راه‌اندازی و رشد و رونق تولیدات داخلی باید در چهار راه استانبول بایستند تا بسته های ما را به باربری یا جای دیگر تحویل دهند.
قاسمی شرح می‌دهد که جوانان از شدت فشاری که بیکاری این صنف به آن‌ها وارد کرده، اشکشان درآمده چراکه روی هر مواد اولیه می‌خواهند دست بگذارند، گران است و دستشان برای تولید بسته است.
رئیس اتحادیه صنف پیراهن‌دوزان و پیراهن‌فروشان تهران به اتحادیه‌های همگن اشاره می‌کند و می‌گوید یک زمانی ما، خیاط‌ها، کشباف‌ها، پوشاک و کارگاه تولید با هم همگن بودیم و کارگروه مواد اولیه را تامین می‌کرد و جنس در بازار ریخته و قیمت‌ها شکسته می‌شد. الان هم با وجود بالا رفتن قیمت مواد اولیه این اتحادیه‌های همگن همه تلاش خود را به کار می گیرند که با چنگ و دندان چرخه تولید را بچرخانند و با اینکه متضرر هم می‌شوند؛ اما نمی‌خواهند عرصه را خالی بگذارند.
حمایت کجاست؟!
قاسمی، می گوید: پیراهن‌دوزان ما افتخار ایرانند. او به کیفیت بالای پیراهن‌ها اشاره می‌کند و می‌گوید: این تولیدات با اجناس برند خارجی برابری کرده و در مواردی قابل تمیز نیستند. او ادامه می‌دهد که اگر سال مهار تورم و رونق تولید است، چرا به ما بها نمی‌دهند؟ به گفته او «این بچه‌ها می‌توانند بازار را دگرگون کنند.»
رئیس اتحادیه صنف پیراهن‌دوزان و پیراهن‌فروشان تهران در توضیح کیفیت پیراهن‌های داخلی، آن‌ها را به اصطلاح بشور و بپوش می‌خواند و می‌گوید: مگر به جایی بگیرند که پاره شوند وگرنه با این کیفیت محال است به راحتی از این پیراهن ها بتوان دست کشید؛ این‌ها همه تولیدات داخل هستند؛ اما کو حمایت؟
دلال‌ها
با وجود ظرفیتی که پیراهن‌دوزان در تولید دارند و همچنین کیفیت کاری که می‌توانند ارائه دهند، به گفته قاسمی، سازمان‌ها، ارگان‌ها و ادارات مختلف می‌توانند تولید لباس‌های فرم خود را به آن‌ها بسپارند. از اتوبوسرانی و نیروی انتظامی گرفته تا بانک‌ها و غیره. اما چه کسانی هستند که در مزایده تولید این لباس‌ها دست بالا را دارند؟ قاسمی در یک کلمه پاسخ می‌هد؛ دلال‌ها!
رئیس اتحادیه صنف پیراهن دوزان و پیراهن فروشان تهران، ادامه می‌دهد که در چنین شرایطی ما اتحادیه‌ها مامور وصول مالیات شده‌ایم! او خطاب به سازمان امور مالیاتی می‌گوید که شما دارید پول می‌گیرید، ما باید بدویم دنبال مالیات؟ او توضیح می‌دهد که مالیات ۱۰ میلیونی سال گذشته امسال ۱۰۰ میلیون شده؛ یک عده هم مالیات نمی‌دهند و دیگرانی هم که پاسوز مالیات ندادن آن‌ها می‌شوند. عده‌ای هم پنهانی کار می‌کنند که گیر اداره مالیات نیافتند.
مردم باید پیراهن خوب بپوشند
با وجود همه این مشکلات، قاسمی معتقد است که با کمک اتاق اصناف تهران و همراهی رئیس اتاق، حمیدرضا رستگار، می توان چاره ای اندیشید و تا حدودی این مشکلات را رفع کرد. او به مراودات اتاق با وزارتخانه‌ها و وزرا اشاره می‌کند و می‌گوید که امیدوار است تعاملات ادامه پیدا کنند و ما بتوانیم نیازهایمان را به گوش مسئولان برسانیم.
به گفته رئیس اتحادیه صنف پیراهن‌دوزان و پیراهن‌فروشان تهران، مردم باید پیراهن خوب بپوشند و شما که در خیابان راه می‌روید از تماشای پیراهن‌های خوش‌دوخت و باکیفیت بر تن مردم لذت ببرید؛ پیراهن‌هایی که ما تولید کرده‌ایم.
