- این روزها بازار پمپ به نظر بسیار داغ به نظر می رسد، آیا دلیل آن را باید فقط در کم آبی های بحرانی اخیر جستجو کرد؟ مشکلاتی که در راستای استفاده بسیار از پمپ می تواند به وجود باید، چه می تواند باشد؟
قضیه پمپ و بی آبی در ایران به چالشی جدی بدل شده. این قضیه مربوط به امروز و دیروز نیست و سالیان درازیست که کشور با کمبود باران مواجه بوده و امسال سال پنجم خشکسالی در ایران است و همیشه در همین ایام در تابستان مراجعه کننده به خرید پمپ اقدام می کند و به جرات می توان گفت که هم اکنون ۸۰ درصد مصرف کنندگان آب در ایران اعم از آن ها که بلندمرتبه سازی می کنند و یا واحدهای کوچکتر از پمپ استفاده می کنند و مشکلی که در این راستا پیش می آید این است که برخی واحدها نصب پمپ را به درستی انجام نمی دهند چراکه به دلیل فشار پایین آب، باید بعد از کنتور شهری منبع بگذارند و بعد از منبع، پمپ را کارسازی کنند و در ایران متاسفانه در مواردی پمپ را مستقیما به کنتور وصل می کنند و این باعث می شود که به همسایه ها آب نرسد و این کار اشتباهی ست که طی گفتگوهایی با مدیریت بازرسی سازمان آب به این نتیجه رسیده ایم که به چه نحو جلوی این افرادرا بگیرند که جزو مشترکان پرمصرف حساب و جریمه شوند.
- موضوع مهمی که این روزها در صنف شما بسیار جالب توجه کرده، افزایش بی رویه و تعجب آور قیمت پمپ است؛ کالایی که مثل هر کالای دیگری در بزنگاه نیاز مردم به آن، به یکباره قیمتش بالا کشیده. آیا مشکلی در این زمینه وجود دارد؟
بله این موضوع مهمی است که در حدود یک هفته اخیر در صنف ما پدید آمده. باید به ان نکته اشاره کرد که بازار فروشندگان پمپ خیلی بازار عظیمی نیست و می توان گفت همین بازار و کسبه ای که در آن مشغولند واقعا به مردم کمک می کنند؛ کسبه ای که در ایران برای تامین کالا آن را وارد می کردند اما مشکلی که در حال حاضر با آن مواجهیم متاسفانه به بحث تولید برمی گردد!
- می شود کمی این موضوع را باز کنید که چطور تولیدکننده می تواند مخل فعالیت صنف شود؟
بله؛ تولیدی که بسیار پسندیده و مورد تائید مقام معظم رهبری و همه ما اصناف هم هست به مسیری رفته که همین تولیدکنندگان در حال حاضر علی رغم دریافت امکانات از دولت که نفر اول تخصیص ارز هم هستند هر ماه و هر دوماه ۴۰ درصد قیمت را گران می کنند!
عرض بنده این است که اصناف تهران و کسبه ای که در بازار خبررسانی می کنند از طریق صدا و سیما یا بازرسینی که به واحدهای صنفی تذکر می دهند و آن ها را جریمه می کنند، این ها افرادی هستند که از همین صنعت پمپ ایران امرار معاش می کنند؛ ما آنقدر اشراف داریم و قول شرف می دهیم که همه واحدهایی که پروانه کسب دارند، در کارشان هیچ اشکالی وجود ندارند.
من این قول را به شما می دهم که در صنف ما که مرکزیت آن در خیابان سعدی و شادآباد است، همه واحدها با صداقت کار می کنند و مشکلی که داریم این است که تولیدکننده ایرانی جلوی ورود کالا را می گیرد و از سوی دیگر ۴۰ درصد هم کالا را گران می کند؛ از بردن نام معذورم در حال حاضر اما شخصا به این موضوع اشاره کرده و افشاگری خواهم کرد که این تولیدکننده ها چه خیانتی به مردم می کنند.
- وقتی تولیدکننده وقتی از جمهوری اسلامی ایران خدمات دریافت می کند، چه معنایی دارد که ۴۰درصد گران کند؟
هیچ توجیهی ندارد؛ شما مواد اولیه را دولتی دریافت می کنی، تخصیص ارز می گیری، دولت شما را حمایت می کند اما باز با این احوال، دلار ۱۰۰ تومان که بالا می رود ۲۰ درصد گران می کنید و باز با ۱۰۰ تومان دیگر دوباره ۲۰ درصد گران می کنید.
سوال من این است که چه کسی باید به این موارد رسیدگی کند؟ ما به عنوان اتحادیه می گوییم آقای تولیدکننده چرا شما گران می کنید و او در پاسخ می گوید که به شما ارتباطی ندارد و ما تولیدکننده هستیم.
اتاق اصناف تهران و کسبه تهران و اتحادیه ها واقعا زیر بار فشار تولیدکننده هایی رفته این که با کارهای مافیایی قیمت ها را بالا می برند و هیچ کسی هم رسیدگی نمی کند؛ سوالی که برای من پیش آمده این است که کسی که می گوید من تولیدکننده ام و میلیون ها دلار تخصیص ارز گرفته با این ارز چه می کند و آیا همه را صر ف تولید می کند و اگر چنین است پس به چه دلیل قیمت ها را بالا می برد؟ در حالی که تو باید به داد مردم برسی. حضرت آقا درست فرمودند و همه هم به خط شدند تا از تولیدکننده حمایت کنند اما تولیدکننده به مردم خیانت می کند و این تنها در خصوص صنف من نیست و به همه اصناف مربوط است که هم گران می کنند هم کم فروشی می کنند هم مطالبه گری شان بالا است و هم همیشه هم ناراضی هستند!
- به این موضوع کجا و چه کسی باید رسیدگی کند؟
من به عنوان رئیس اتحادیه این صنف خیلی گله مندم و نمی دانم چه باید کنیم؟ شما از چهار کاسبی که امرار معاش می کنند، نمی توانید طلب کار باشید و باید از سرچشمه کار را درست کنیم.
طی جلساتی که با رئیس جمهور داشتیم او تاکید کرد که سیستم کنترلی را به دست اتحادیه ها و اصناف ایران بدهیم. اتحادیه هایی که در شرایط بحرانی و خصوصا در ایام جنگ تحمیلی ۱۲ روزه پا به پای مردم، ایستادگی کردیم و فروشگاه ها را باز نگاه داشتیم و خدمات صنف خود را به صورت ویژه و اختصاصی در اختیار مردم قرار دادیم.
تمام کشاورزی ایران از بازار تهران موتورپمپ می خواست. در بازار ایران هم جلوی گمرک را بسته اند؛ مستقیما به ایران کالا نمی دهند؛ در دبی گروه مافیایی درست شده که اتباع بیگانه کالا را خریداری و دپو کرده و ۴۰ درصد هم آن ها گران کرده و وارد بازار ایران می کنند.
تمام این ها درد جامعه است و ما هدفمان این است که اتحادیه، اتاق اصناف، وزارت صمت، استانداری و… جلوی گرانی را بگیریم اما با چه راهکاری آیا این مساله با جریمه کردن فروشنده ای که هیچ گناهی ندارد، حل می شود؟ این کار درستی نیست و طبق آماری که من شنیده ام، ۳۶۵ شرکت از افغانستان در ایران برای پولشویی تاسیس شده که ۴۷۰ هزار میلیارد تومان پولشویی کرده اند!
شما در هر صنفی که سر بزنید شرکت های افغانستانی در حال پولشویی هستند. یک گروه انقلابی و جهادی باید با این ها مبارزه کند و من شخصا از کنترل بازار خیلی گله مندم و معتقدم کنترل بازار این نیست که مغازه دار را جریمه کنند؛ مغازه دارهایی که همیشه پای کار مردم و نظام بوده اند و دارند برای یک لقمه نان می جنگند.
