مالیات‌های افسارگسیخته، سود ناچیز و هزینه‌های بالایی که توسط واحدهای صنفی پرداخت می‌شود، خواربارفروشان را با چالش جدی مواجه کرده. همین حوالی یعنی در بستر و نزدیک این واحدهای صنفی کوچک اما دارای قدمت و اصالت، فروشگاه‌های بدون حریم و حدود را اضافه کنید که روز به روز هم تعدادشان افزوده می‌شود. فروشگاه‌هایی که به‌گفته رئیس اتحادیه صنف خواربارفروشان با تخفیف‌های کاذب، مشتریان را به خود جلب و کار این واحدها را کساد می‌کنند. مغازه‌هایی که از زمان جنگ تحمیلی تا کرونا، هرطور شده اجناس و کالای مورد نیاز شهروندان را به‌دست آن‌ها رسانده و هیچ‌گاه آن‌را تنها نگذاشته‌اند؛ تدابیری که آن‌ها به خرج داده‌اند گاه به بهای متضررشدن خودشان تمام‌شده؛ راه حل‌هایی ریشه در تجارب آن‌ها و اصالت این همراهان همیشگی مردم دارد.
رضا پاشابیگی داریانی، رئیس اتحادیه صنف خواربارفروشان، معتقد است که در حال حاضر، مهم‌ترین معضل این واحدهای صنفی بحث مالیات‌هاست؛ به این دلیل که بیشتر اقلام واحدهای صنفی زیرمجموعه اتحادیه خواربار، اقلام تنظیم بازاری و معیشتی مردم هستند. به‌گفته او: کالاهایی مثل شکر، برنج و لبنیات که نظارتی دولت هم هستند، حاشیه سودی بین ۳ تا ۶ درصد دارند.
پاشابیگی می‌گوید: اینتاکد مالیات ما ۱۰ است و درخصوص پایین‌آمدن اینتاکدها با وزیر اقتصاد و رئیس سازمان امور مالیاتی مکاتبه کرده‌ایم که آن را به ۷ برسانند؛ پیشنهاد این تغییر هم‌اکنون در حال بررسی است و به ما قول مساعد داده‌اند.
به‌گفته رئیس اتحادیه صنف خواربارفروشان، مالیات آن‌جایی مشکل‌ساز می‌شود که درصد ناچیزی از هرآنچه که در پزها یا پایانه‌های فروش مغازه‌های ما کشیده می‌شود، سود است و تازه این سود هم ناخالص بوده و پس از کسر هزینه‌هایی مثل آب، برق، اجاره‌بها، هزینه کارگر، بیمه و غیره باقی می‌ماند.
او می‌گوید که انتظار دارند از سود خالصی که برای مغازه‌دار می‌ماند، درصد مربوط به اخذ مالیات عادلانه باشد.
ایجاد فروشگاه‌ها بدون حریم و حدود در بستر و نزدیک واحدهای صنفی کوچک، مشکل دیگری‌ست که پاشابیگی به آن اشاره می‌کند. او توضیح می‌دهد که «فروشگاه‌های بزرگ که بدون هیچ حد و مرز و حریم و حدودی در کنار واحدهای کوچک ما که سابقه ۳۰ و ۴۰ ساله دارند، ایجاد شده و با زرق و برق و تخفیفات دروغین و اغفال مردم، منجر به صدمه به شعل آبا و اجدادی شده‌اند که سالیان سال تمام زندگی خود را از زمان انقلاب، جنگ تحمیلی، در کرونا و سایر شرایط کف دست گرفته و از صبح تا شب زحمت می‌کشند تا فروشگاه‌ها بدون هیچ حریمی کنار آن‌ها و روبرویشان ایجاد شده و با تخفیفات دروغین و کاذب، توجه مشتری‌ها را جلب کنند.»
به‌گفته رئیس اتحادیه صنف خواربارفروشان: هم‌اکنون در تمام دنیا، توجه دولت‌ها و اقتصاددان‌ها به کسب و کارهای کوچک و متوسط است که بیشترین اشتغال‌زایی را داشته؛ بیشترین مالیات را پرداخت کرده و کمترین تخلف در این واحدها صورت می‌گیرد.
نکته بعدی به عوارض و هزینه‌های تابلوهایی که شهرداری‌ها می‌گیرند، مربوط می‌شود. پاشابیگی می‌گوید: با شهرداری تعامل خوبی داشته‌ایم و چند آیتم هست که چنان‌چه رعایت شوند، مغازه‌ها از هزینه‌ای که بابت عوارض تابلو‌ها باید پرداخت کنند، معاف می‌شوند. آیتم‌هایی نظیر صرف معرفی خود، رعایت زبان فارسی و مواد دیگری از این دست.
مورد دیگری که به شهرداری مربوط می‌شود، هزینه پسماند است که بنا به اظهارات رئیس اتحادیه صنف خواربارفروشان: نسبت به سنوات گذشته افزایش بالایی داشته؛ با این حال، صنف ما اصولا پسماندی تولید نمی‌کند و چیزی برای دورریز ندارد حتی کارتن و نایلونی هم اگر باقی می‌ماند، به‌‌دلیل قیمت‌های بالا، توسط افرادی که در کار تفکیک زباله هستند، جمع‌آوری و فروخته می‌شود.
او همچنین به هزینه‌های بالای برق در صنف اشاره می کند و می‌گوید که لازم است در این زمینه کمک‌هزینه برای کسب و کارها در نظرگرفته شود.
نکته دیگری هم به‌گفته پاشابیگی باید مد نظر قرار داد این است که عدالت توزیع در زنجیره تامین کالاهای اساسی رعایت نمی‌شود: برای نمونه ما امروز می‌خواهیم برای ماه محرم شکر یا برنج دولتی توزیع کنیم؛ مقداری که به واحدهای کوچک و مستقل و اتحادیه‌هایی مثل خواربار، اختصاص می‌دهند، خیلی کمتر از مقداری است که به فروشگاه‌ها اختصاص می‌دهند و چون ما به‌صورت مویرگی حدود ۷هزارعضو در سطح شهر داریم که همگی صادق، کاسب، حبیب‌الله و سلامت بوده و با همه مردم در ارتباطند.
رئیس اتحادیه صنف خواربارفروشان معتقد است که در توزیع کالاهای اساسی که نیاز مبرم مردم است، اتحادیه‌ها را بیشتر در نظر بگیرند تا آن‌ها بتوانند خدمتی بیشتر از آن‌چه هست برای مردم انجام دهند.
